Liewe Maats
Ek moet bieg, ek moes al twee dae terug hierdie brief vir julle geskryf het, maar ek het net te koud gekry. Dit was asof alles net vasgevries het. Ek begin sommer my brief met hierdie afgelope naweekswakte van my, want koue is nie 'n verskoning om nie jou werk te doen nie. Ek het mos al vir julle gesê dat 'n mens altyd jou beste moet gee en hier val ek sowaar uit die bus uit. Ek is diep teleurgesteld in myself.
Die ander groot teleurstelling vir my is dat julle my nie aangespreek het nie. Ons het dan saam besluit ons gaan mekaar ondersteun en altyd daar wees vir mekaar. Julle het my lelik gedrop en nou is ek in die sop.
Ek gaan nie 'n lang briefie skryf nie, want dit is eksamentyd. Gedurende eksamentyd moet 'n mens gefokus wees en bly. Daarom herinner ek julle aan die belangrikheid van leer, goeie punte en om die tyd uit te koop. ('skuus, nou klink ek net soos een van julle onderwysers of een van ons hartsma's). Maar hierdie eksamen lê vir my baie na aan my hart - dis ons halfjaareksamen en hierdie eksamen gaan vir elkeen van ons 'n riglyn gee vir ons studiepad vorentoe.
Hierdie eksamen kan met die halfeindrondte in rugby vergelyk word. Daar gaan beserings in hierdie wedstryd wees en daar gaan 'n paar mooi drieë gedruk word. Ons weet ook dat die afrigters en die keurders langs die veld gaan staan en ons met valkoë gaan dophou vir die eindstryd wat in November plaasvind. Almal kan nie speel nie, party moet op die bank sit en kyk hoe ander speel. Moenie dat enige van ons spanlede onkant gevang word nie. Ons gaan almal in die eindstryd speel en om dit reg te kry, moet ons ekstra studietyd insit of soos my oupa altyd gesê het: "Ruben, jy moet skouer aan die wiel sit."
Kom praat met my na die eksamen - ek het 'n plannetjie wat ek in die mou voer, maar ek gaan nou niks sê nie. Ek gaan vir julle wag om my hieraan te herinner. (Julle weet natuurlik dat ek julle toets ...?)
Ruben-groete tot 'n volgende keer.
No comments:
Post a Comment