Onblusbare krag van die Woord

Min dinge is so genadeloos soos 'n brand. Daarvan kan 'n groep skoolseuns van Potchefstroom beslis getuig.

Op 31 Augustus omstreeks 20:30 die aand is die inwoners van die Hoërskool Volkskool se Jack Pauw-seunskoshuis inderdaad ontruim nadat daar 'n brand uitgebreek het.

Tristian Brauckmann (17) was saam met die res van die seuns in die studiesaal. "Ons het erge klapgeluide gehoor. Die studiesaal en koshuis is onmiddellik ontruim. Ek het dadelik 'n tuinslang gegryp en probeer om die brand te blus,"onthou Tristian die aand se gebeure. "Om te sien hoe alles vernietig word deur vlamme is onbeskryflik erg en skokkend."

Niemand is gelukkig tydens die voorval beseer nie.

Vir baie van die seuns was dit vreeslik traumaties, die brand het alles wat in hulle kamers was, vernietig. Tristian was een van die ongelukkiges.

Linda Brauckmann-Saayman, Tristian se ma, vertel: "Toe Tristian net na 21:00 bel en vertel dat hul koshuis besig is om af te brand, het ons gemengde emosies ervaar. Tristian  het ons probeer verseker dat alles reg is, maar ons kon die angs in sy stem hoor."

Al wat Tristian oor gehad het, was die klere aan sy lyf, sy selfoon wat in sy broeksak was en die paar boeke waaruit hy daardie aand studeer het. Die grootste verlies was egter sy Bybel, die een wat sy ouers op 27 Oktober 2011 vir hom gegee het toe hy op laerskool tot hoofseun verkies is. "Dit was my wapenrusting vir die pad," vertel hy.

Die volgende oggend is die seuns, onder streng toesig toegelaat om hul kamers te besoek.

"Ek sal Tristian se oproep aan my nooit in my lewe vergeet nie," vertel Linda. "Hy het opgewonde oor die telefoon gesê: "Mamma, Mamma gaan my nie glo nie, alles was heeltemal uitgebrand, maar my Bybel is net nat, ruik na rook en is vol roet! Mamma ek kan steeds my Bybel gebruik!"

Tristian vertel verder: "Die Bybel maak definitief 'n groot verskil in my lewe want dit gee my hoop. Ná die brand is my geloof soveel sterker want dinge kon soveel anders gewees het, maar die Here het ingegryp en gebeer geneem!"  

Bron: Die Saaier Somer 2015

Klik HIER om die webwerf van die Bybelgenootskap te besoek en klik HIER vir die jongste uitgawe van Die Saaier.

Terugflits: "Pa was my pa, dis hoekom"

Ek weet nie wie van julle kan ds. Hannes Noëth se stukkie in Twyfelhoekie van Woensdag, 26 September 2012 onthou nie, maar omdat dit só treffend is en só relevant, deel ek dit baie graag met julle.

"Sy was twee maande in die moederskoot toe haar pa en ma se verhouding verbreek is. Sy was twee dae oud toe hy aangedring het op vaderskaptoetse. Sy was drie jaar oud toe haar ma die onderhoudshof moes vra om te help met onderhoudsgeld. Selfs met die hulp van die hof het die hulp nooit werklik geword nie.

Op ses jaar het sy begin agterkom hy wil nie kontak maak nie, al kan hy. Op tien jaar het dit ál minder begin seermaak. Toe sy 13 jaar oud geword het, het sy self probeer om hom te bel. Hy wou nie met haar praat nie.

Lankal al het sy van beter geweet as om 'n geskenk van hom te verwag. Hy het nie eens die naweke gebruik wat hy haar kon sien nie, al was dit vir hom moontlik. Op 14 jaar het sy vir almal vertel sy het nie 'n pa nie. Op 18 jaar het sy heimlik gewens hy kon haar in die rok vir haar matriekafskeidgeselligheid sien. Die dag toe sy haar universiteitsgraad ontvang het, het sy opsetlike gereël vir 'n oop stoel en het sy hom in haar gedagtes daar sien sit.

Dit was haar halfbroer wat haar op haar troue ingebring en afgegee het.

Op haar 40ste verjaardag het hulle gebel en gevra of sy hom kan versorg. Hy is terminaal siek. Hy het niemand anders nie. Sy het ja gesê. Sy het dit gedoen. By sy graf was dit sy wat gehuil het. Oor 'n pa wat sy sou wou hê al wou hy haar nie hê nie.

Voor sy dood het hy gevra: "Hoekom doen jy dit vir my?" Sy het nie geantwoord nie. Vandag hier by die graf, nou antwoord sy: "Pa was my pa. Dis hoekom. Pa het my ontken, ek het Pa nooit ontken nie."

[Uit: Noordkaap 26 September 2012]