Terugflits: Elke dag kans op 'n nuwe begin

Almal beleef trauma. Sommige mense op 'n gereelde grondslag, ander mense dalk slegs een of twee keer in 'n leeftyd. Sommige mense se graad van trauma is draaglik, ander s'n dalk so intens dat dit vir hulle onhanteerbaar voel.

Lindie Stander, of soos mense haar beter ken - grootbek Elize van Binnelanders - het voor die kruispad in haar lewe te staan gekom nadat sy op 'n vroeë ouderdom aan geweldige trauma blootgestel is.

Sy was onlangs die gasspreker op 'n geselligheid van die Jeneka-vroue-instansie in Kimberley.

Om Stander te hoor gesels is 'n belewenis. Tussen haar uitbundige lag en onderdrukte trane deur handhaaf sy 'n vreemde soort balans wat haar luisteraars vasgevang hou terwyl sy haar lewensverhaal vertel: 'n verhaal van seerkry en wanhoop, maar ook 'n verhaal van vergifnis en nuwe kanse.

Stander het die lewe met die camino in Santiago vergelyk. Dit is 'n pelgrimstog van 807 km wat sy twee keer in haar lewe gestap het. Die eerste keer was voor haar poging om haar eie lewe te neem, die tweede keer 'n jaar daarna. Elke mens durf sy of haar lewe op hul trant met besonderse uitdagings, berge en dale en rusposes aan. Almal op pad na een spesifieke eindpunt in hul lewe.

Nie net getuig Stander se verhaal van 'n tweede kans in die lewe nie, maar ook van vergifnis - nie net om vergewe te word en ander mense te vergewe nie, maar om jouself te vergewe. Ons almal maak foute. Ons almal maak die verkeerde keuses. Ons almal kan dit in 'n meerdere of mindere mate regmaak.

Stander se verhaal laat 'n mens besef elke dag is 'n kans op 'n nuwe begin.

En dit gee die hoop wat nodig is vir 'n mens se pelgrimstog.

[Noordkaap Bulletin - Lesersjoernalis - Karin Muller - gaan maak gerus 'n draai by dié koerant]

Maak vrede met jou foute

'n Kommentator op 'n internasionale tennistoernooi het gesê dat dit twee weke neem om 'n tennistoernooi te wen, maar net 'n uur om dit te verloor. Dit is waar van die meeste sportsoorte, maar ook van ons eie lewe.

Dit neem dalk jare om 'n goeie reputasie op te bou, goeie verhoudings te vestig en jou in jou werk te bewys, maar dit is ook moontlik dat al hierdie harde werk binne oomblikke in duie kan stort. Dit is nie noodwendig weens iets wat jy gedoen of besluit het nie. Soms is dit omstandighede wat so iets tot gevolg het en soms is dit wel te danke aan jou eie handewerk.

'n Mens kan redeneer dat dit onregverdig is, maar dit is wat die lewe is - onregverdig. Die gehalte van jou werk en jou toewyding word nie altyd raakgesien nie, maar die enkele fout wat jy begaan, sal baie lank onthou word. Jy sou wou redeneer dat die 100 dinge wat jy reg gedoen het sekerlik gewig moet dra en darem ten minste moet vergoed vir die fout wat jy begaan het, maar die situasie is gewoonlik nie oop vir redenasie nie. 'n Fout is 'n fout. Jy moes twee keer gedink het, beter opgelet het, verder geredeneer het. Dat almal foute maak, is op daardie oomblik ook nie van belang nie.

Ons probeer hard. Ons almal maak foute. Die enigste manier om te verhoed dat jare se goeie werk tot niet gemaak word, is om toe te sien dat die fout wat jy maak nie van so 'n aard is dat dit op die lang termyn 'n negatiewe impak op ander se lewe het nie. Vergewe as daar vergewe moet word, want binnekort het jy dalk iemand ander se vergifnis nodig.

[Bron: Noord-Kaap: Potpourri - Karin Muller]    

Leer die les ...

'n Fout word 'n les.

Pyn word 'n doel.
'n Gemors word 'n boodskap.
'n Toets word 'n getuigskrif.
Elke struikelblok word 'n geleentheid.
Maak nie saak hoe sleg jou situasie is nie, leer die les.

[Tony A. Gaskins Jnr.]

Gee mekaar 'n kans ...