Jy rol om, kyk na die muur en wonder of God se stem nog steeds die kant van die bed bereik waar jy opgehou het om voor te gee.
Nie die dapperes nie.
Nie die "Ek is oukei"-es nie.
Net die soort wat bewe en in die middel van 'n sin wegraak omdat hartseer nie sy gedagtes voltooi nie.
Nie verlate nie.
Nie minder geliefd omdat jou arms te lam is om dit op te lig nie.
Nie die Sondag-jy nie.
Nie die bediening-jy nie.
Die jy wat in die stort huil en fluister
"Ek weet nie meer hoe om dit te doen nie."
Jy is steeds Syne.
Wanneer jou hoop op "life support" is. Wanneer jou hart 'n slagveld is en jou liggaam te moeg is om te veg.
Steeds uitverkore.
Steeds vasgehou.
Steeds die moeite werd om lief te hê op die dae wat jy jouself nie herken nie.
Jy hoef nie te verduidelik hoekom jou hart voel asof dit breek selfs wanneer niks dramaties gebeur het nie.
Soms is die moegheid onsigbaar.
Soms voel jou geloof soos 'n flikkering en jy wonder of Hy teleurgesteld is in jou.
Hy is nie.
Hy hou jou hand vas selfs wanneer jy opgehou het om na Syne te soek.
Steeds Syne wanneer jy planne kanselleer omdat jy nie vandag kan voorgee nie.
Steeds Syne wanneer jou gebede klink soos "Ek kan nie meer nie."
Jy is nie 'n teleurstelling nie.
Jy is nie te gebroke om liefgehê te word nie.
Jy is die een vir wie Hy gekom het.
Die een wat Hy weier om te verlaat.
Die een wat Hy dogter noem, selfs wanneer jou aanbidding net - net oorleef.
Wees net die rou jy.
Laat Jesus toe om jou lief te hê sonder die masker, sonder die draaiboek en sonder die druk om te probeer sterk wees.
En dit is genoeg.
Kopiereg ~ Juanita Grobler
[Klik HIER vir Juanita Grobler se FB]
No comments:
Post a Comment