Wednesday, 25 December 2019
Monday, 9 December 2019
Die ervare bakkiepakker ...
 |
| Afrika Mokhosi |
En dan is daar ook nog so 'n bietjie Kersfees tussendeur vir die senior burgers van Ons Huis. Hierdie twee, saam met Karin Herbst en Alda Welman het hierdie Kersfees gekonsentreer op die afdeling vir die verswakte bejaardes. So dikwels vergeet 'n mens dat hierdie mense ook flinke, hardwerkende jong mense was en dat as hulle 'n keuse sou gehad het, sou hulle nie in hierdie afdeling wou wees nie... Maar die lewe loop soms ongemaklike draaie met 'n mens en daarom het hierdie spannetjie besluit om hierdie afdeling te bederf.
En so half weggesteek aan die agterkant, is 100 kg mieliemeel wat deur 'n Goudveldse weldoener met liefde geskenk word. Baie dankie hiervoor en dankie aan Francois Crauwcamp wat as tussenganger optree. Hierdie mieliemeel is dikwels die verskil tussen honger gaan slaap of nie.
Sunday, 1 December 2019
Projek: Terug-skool-toe-2020
  |
| Afrika Mokhosi |
Hulle weet presies hoe om te herwin en wat om te herwin, sodat dit tot voordeel van ander kan strek. Hulle praat en dink al net soos lede van die Groen Party wat die aarde wil red.
Hier teen die einde van 'n skooljaar, is daar baie blaaie wat herbruik kan word, en dit is net hier waar die twee groenes besluit het om nie net te herwin nie (save the tree), maar ook om uit te reik. 'n Goeie 246 boekies is al aanmekaar geslaan. 347 potlode is skerpgemaak, afgetel, verpak en wag vir gretige handjies om te leer skryf. En moenie bang wees om foute te maak nie, die 117 uitveërs kan hierdie sakie regstel.
Hulle twee se wens is dat daar leerders op die eerste skryftreë van die lewe suksesvol sal wees as mense.
 |
| Shaun Mmutsi |
Friday, 29 November 2019
Spesiaal vir die onbetrokke pa ...
My seun Fanie was agt jaar oud en was deel van die Voortrekkers vir 'n klein rukkie. Tydens een van hulle byeenkomste het elkeen 'n vel papier gekry, 'n stuk hout en vier wiele en hulle was aangesê om dit huis toe te neem en vir "Pa" te gaan gee.
Vir Fanie was dit nie 'n maklike taak nie. Pa was nie een van daardie mense wat graag iets saam met sy seun gedoen het nie. Pa het geglo dat 'n kind maar sommer self moet grootword. Maar Fanie het hard probeer en elke dag vir Pa gevra vir sy hulp.
Pa het die vel papier geneem, die voorskrifte gelees en dit smaalend eenkant gegooi. Hy was beslis nie van plan om saam met sy jong seun 'n houtkarretjie te bou nie. Die blok hout het vir weke daar eenkant gelê. Die tyd het verby gegaan.
Eendag het Ma besluit genoeg is genoeg, sy het die vel papier geneem en gekyk of sy miskien iets met die stuk hout en vier wiele kon uitrig. Projek "motorbou" het begin in alle erns. Sy het nog nooit houtwerk gedoen nie, en die beste wat sy kon doen was om stap vir stap vir Fanie te verduidelik wat gedoen moes word, en hom die werk laat doen. Hy was so gretig dat hy baie entoesiasties alles gedoen het wat Ma verduidelik het. Sy het die mates vir hom gelees, en al die moets en moenies van die motor wat gebou moes word.
Binne weke het die stuk hout vorm begin aanneem en was die buitelyne van die sportmotor al duideliker sigbaar. Effens skeef en krom, maar baie mooi (of so het Ma gedink). Fanie het nie een van die ander kinders se motors gesien nie, en was baie trots op sy "blou weerlig blits" van 'n motortjie. Daardie trots wat jy voel as jy iets self met groot gesukkel reggekry het.
Toe breek die groot dag van die wedren aan. Met sy blou houtmotortjie in sy hand, en 'n hart wat wil bars van trots het ons na die veld gery waar die groot wedren van houtmotortjies sou plaasvind. Toe ons daar aankom het Fanie se trots baie gou in vernedering verander. Sy motor was baie duidelik die enigste een wat deur hom alleen gemaak was. Al die ander motors was baie duidelik 'n seun/pa venootskap, met stylvolle lyne, en baie "cool' geverfde strepe. Regte sportmotortjies wat gebou is om die maksimum spoed uit te kry.
'n Paar van die seuns het sommer hardop begin giggel vir Fanie se skewe, onaantreklike selfgeboude en selfgebroude motor. En om dit nog erger te maak was Fanie die enigste seun sonder 'n pa aan sy sy. Daar was 'n paar seuns van enkel ouerhuise maar hulle het darem 'n oupa of 'n oom saam met hulle gehad, en al wat Fanie gehad het, was "Ma"
Die wedloop het begin en dit was gedoen deur middel van eliminasie. So lank as wat jy onder die voorste paar was, het jy in die wedloop gebly. Een vir een het die motors by die sand glybaan afgejaag. En uiteindelik was die wedloop tussen Fanie en die mooiste motortjie van die dag. Toe die laaste wedloop reg is om te begin, het my grootoog, skaam seuntjie gevra of hy die wedloop net met 'n oomblik kan vertraag, omdat hy eers wil bid ... Almal het stil geword.
Fanie het op sy knieë neergesak en sy snaakse skewe blou motortjie tussen sy handjies vasgehou. Met 'n ernstige frons op die sproetgesiggie het hy met sy Hemelse Vader in gesprek gegaan, baie ernstig het hy vir 'n minuut en 'n half gebid, toe staan hy op, glimlag vir almal en kondig ewe braaf aan: "Ok, ek is gereed".
Die skare het begin skree, en 'n seuntjie genaamd Tommie het langs sy pappa gestaan terwyl die twee motortjies teen die wal af jaag. Fanie het alleen gestaan, met net sy Hemelse Vader in sy hart en gekyk hoe sy lelike skewe motortjie met verbasende spoed teen die wal afry, en met 'n sekonde of twee voor Tommie se motortjie oor die wenstreep jaag.
Fanie het in die lug opgespring en geskee: "Dankie, Dankie!" en die skare het hulle goedkeuring uitgeskree. Die organiseerder het met die mikrofoon na Fanie gekom en vir hom gevra: "Fanie, het jy gebid om te wen?" en toe antwoord my kind: "O, nee Oom, dit sou baie onregverdig van my gewees het om te verwag dat die Here moet gee dat Tommie verloor, ek het net vir Hom gevra om my te help dat ek nie huil as ek verloor nie."
Weereens kan die wysheid van kinders ons verstom. Fanie het nie die Here gevra om die uitslag van die wedloop in sy guns te swaai nie, maar hy het die Here gevra vir krag, ongeag wat die uitslag van die wedloop was. Toe Fanie die eerste keer al die ander motors sien, het hy nie God beskuldig omdat al die ander seuns pa's gehad het wat hulle gehelp het, en hy net vir Ma gehad het nie. Nee hy het net gebid vir krag om die uitslag met waardigheid te aanvaar.
Miskien spandeer ons te veel tyd om God te vra om die uitkoms van ons lewenswedloop in ons guns te laat swaai, om ons die wenners te maak. Of miskien spandeer ons teveel tyd om God te vra om die wedloop heeltemal te verwyder, in plaas daarvan om op ons knieë neer te sak en God te vra om ons krag te gee om die wedloop met waardigheid te voltooi.
Fanie het nie gebid om die ander seuntjie te laat verloor nie, dit was onregverdig in sy oë. Hy wou net krag hê, krag om nie te huil as Tommie se motortjie gewen het nie. Deur die wedloop te stop, en eers te bid, het hy vir almal daar gewys dat hy nie daar was sonder 'n Vader nie, sy Hemelse Vader was die hele tyd by hom. Daardie aand het Fanie as oorwinnaar weggestap, met sy Vader langs hom.
Here maak ons soos Fanie, gee ons krag om die stryd met waardigheid te voltooi, en deur dit alles, hou asseblief ons hand baie styf vas.
AMEN!
(Geleen)
Vir Fanie was dit nie 'n maklike taak nie. Pa was nie een van daardie mense wat graag iets saam met sy seun gedoen het nie. Pa het geglo dat 'n kind maar sommer self moet grootword. Maar Fanie het hard probeer en elke dag vir Pa gevra vir sy hulp.
Pa het die vel papier geneem, die voorskrifte gelees en dit smaalend eenkant gegooi. Hy was beslis nie van plan om saam met sy jong seun 'n houtkarretjie te bou nie. Die blok hout het vir weke daar eenkant gelê. Die tyd het verby gegaan.
Eendag het Ma besluit genoeg is genoeg, sy het die vel papier geneem en gekyk of sy miskien iets met die stuk hout en vier wiele kon uitrig. Projek "motorbou" het begin in alle erns. Sy het nog nooit houtwerk gedoen nie, en die beste wat sy kon doen was om stap vir stap vir Fanie te verduidelik wat gedoen moes word, en hom die werk laat doen. Hy was so gretig dat hy baie entoesiasties alles gedoen het wat Ma verduidelik het. Sy het die mates vir hom gelees, en al die moets en moenies van die motor wat gebou moes word.
Binne weke het die stuk hout vorm begin aanneem en was die buitelyne van die sportmotor al duideliker sigbaar. Effens skeef en krom, maar baie mooi (of so het Ma gedink). Fanie het nie een van die ander kinders se motors gesien nie, en was baie trots op sy "blou weerlig blits" van 'n motortjie. Daardie trots wat jy voel as jy iets self met groot gesukkel reggekry het.
Toe breek die groot dag van die wedren aan. Met sy blou houtmotortjie in sy hand, en 'n hart wat wil bars van trots het ons na die veld gery waar die groot wedren van houtmotortjies sou plaasvind. Toe ons daar aankom het Fanie se trots baie gou in vernedering verander. Sy motor was baie duidelik die enigste een wat deur hom alleen gemaak was. Al die ander motors was baie duidelik 'n seun/pa venootskap, met stylvolle lyne, en baie "cool' geverfde strepe. Regte sportmotortjies wat gebou is om die maksimum spoed uit te kry.
'n Paar van die seuns het sommer hardop begin giggel vir Fanie se skewe, onaantreklike selfgeboude en selfgebroude motor. En om dit nog erger te maak was Fanie die enigste seun sonder 'n pa aan sy sy. Daar was 'n paar seuns van enkel ouerhuise maar hulle het darem 'n oupa of 'n oom saam met hulle gehad, en al wat Fanie gehad het, was "Ma"
Die wedloop het begin en dit was gedoen deur middel van eliminasie. So lank as wat jy onder die voorste paar was, het jy in die wedloop gebly. Een vir een het die motors by die sand glybaan afgejaag. En uiteindelik was die wedloop tussen Fanie en die mooiste motortjie van die dag. Toe die laaste wedloop reg is om te begin, het my grootoog, skaam seuntjie gevra of hy die wedloop net met 'n oomblik kan vertraag, omdat hy eers wil bid ... Almal het stil geword.
Fanie het op sy knieë neergesak en sy snaakse skewe blou motortjie tussen sy handjies vasgehou. Met 'n ernstige frons op die sproetgesiggie het hy met sy Hemelse Vader in gesprek gegaan, baie ernstig het hy vir 'n minuut en 'n half gebid, toe staan hy op, glimlag vir almal en kondig ewe braaf aan: "Ok, ek is gereed".
Die skare het begin skree, en 'n seuntjie genaamd Tommie het langs sy pappa gestaan terwyl die twee motortjies teen die wal af jaag. Fanie het alleen gestaan, met net sy Hemelse Vader in sy hart en gekyk hoe sy lelike skewe motortjie met verbasende spoed teen die wal afry, en met 'n sekonde of twee voor Tommie se motortjie oor die wenstreep jaag.
Fanie het in die lug opgespring en geskee: "Dankie, Dankie!" en die skare het hulle goedkeuring uitgeskree. Die organiseerder het met die mikrofoon na Fanie gekom en vir hom gevra: "Fanie, het jy gebid om te wen?" en toe antwoord my kind: "O, nee Oom, dit sou baie onregverdig van my gewees het om te verwag dat die Here moet gee dat Tommie verloor, ek het net vir Hom gevra om my te help dat ek nie huil as ek verloor nie."
Weereens kan die wysheid van kinders ons verstom. Fanie het nie die Here gevra om die uitslag van die wedloop in sy guns te swaai nie, maar hy het die Here gevra vir krag, ongeag wat die uitslag van die wedloop was. Toe Fanie die eerste keer al die ander motors sien, het hy nie God beskuldig omdat al die ander seuns pa's gehad het wat hulle gehelp het, en hy net vir Ma gehad het nie. Nee hy het net gebid vir krag om die uitslag met waardigheid te aanvaar.
Miskien spandeer ons te veel tyd om God te vra om die uitkoms van ons lewenswedloop in ons guns te laat swaai, om ons die wenners te maak. Of miskien spandeer ons teveel tyd om God te vra om die wedloop heeltemal te verwyder, in plaas daarvan om op ons knieë neer te sak en God te vra om ons krag te gee om die wedloop met waardigheid te voltooi.
Fanie het nie gebid om die ander seuntjie te laat verloor nie, dit was onregverdig in sy oë. Hy wou net krag hê, krag om nie te huil as Tommie se motortjie gewen het nie. Deur die wedloop te stop, en eers te bid, het hy vir almal daar gewys dat hy nie daar was sonder 'n Vader nie, sy Hemelse Vader was die hele tyd by hom. Daardie aand het Fanie as oorwinnaar weggestap, met sy Vader langs hom.
Here maak ons soos Fanie, gee ons krag om die stryd met waardigheid te voltooi, en deur dit alles, hou asseblief ons hand baie styf vas.
AMEN!
(Geleen)
Sunday, 24 November 2019
Projek: Terug-skool-toe-2020
 |
| Skielik is die 2020-projek drie paar hande ryker. Johan en Sarah Welman het vir drie weke uit Australië kom kuier. Hulle bied toe aan om by een van die baie liefdadigheidsprojekte te help, terwyl hulle so kuier-kuier deur die Vrystaat en Karoo reis. Johan het die skenking van 148 potlode innoverend verdubbel, sodat meer leergierige handjies een kan kry. Om 'n "punt" te wys, het hy sy ma gevra om die stomp potlode skerp te maak. 88 jaar is nog nie te oud om uit te reik nie. Dankie vir hierdie onbaatsugtige hulp. Dit word baie waardeer. Dankie aan Annelené Botes en Ronell van Wyk vir die skenking van die skryfbehoeftes. |
 |
| Sarah Welman besig om te knip en pakkies te maak. |
Thursday, 14 November 2019
Monday, 28 October 2019
Friday, 25 October 2019
Sutherland vat kleur kop toe ...
'n Propvol en besige dag het die Sutherland-dames se daaglikse roetine uitgedaag. Hulle het hierdie Vrydag weereens bewus geword van die feit dat 'n mens na jou gesondheid moet kyk. Die roekelose omgang en nalatigheid t.o.v. jou gesondheid, het 'n manier om jou op jou oudag in te haal.
Wednesday, 23 October 2019
Sunday, 20 October 2019
Saturday, 5 October 2019
Teacher day ...
the doctor hopes you fall sick,
the police hopes you become a criminal,
the coffin maker wants you dead,
only the TEACHER wishes to educate you
and liberate you from the bondage of ignorance.
Please hug the next teacher by your side,
he/she is one of your true friends.
[Thank you, Holang, for sharing this with us.]
Sunday, 22 September 2019
The kind of plant you choose to be ...
If mankind was given the opportunity to choose whether to become a rose or a cactus, the majority would choose to become a rose because of its appearance and fragrance. The few that would choose to become a cactus would probably be because a cactus is native to their home land and not because of its appearanceYes, a rose may be beautiful on the outside, but is it beautiful on the inside? Can it survive under tough conditions? Or even better, can it save your life if the two of you were the last things left on earth?" The answer to all of those questions is a big NO! The same questions were asked about a cactus, and the response was positive. Truth is, a cactus can withstand extremely hot and bitterly cold temperatures. It can survive for months in the desert without water. And yes it can save your life, because its inside has been used by past generations and it is still being used as medicine and an effective disinfectant of wounds.
So once again mankind is proven to judge a book by its cover, and making decisions based on the appearance of things, not realising that such decisions may not benefit them in the near/far future.
Your life may as well depend on it.
(Kgosana Moeketsi - Executive Junior Mayor of Matjhabeng 2018/2019)
Sunday, 8 September 2019
Sunday, 1 September 2019
Friday, 30 August 2019
Friday, 9 August 2019
A Strong Woman ...
She can deal with stress and carry heavy burdens.
She smiles when she feels like screaming,
and she sings when she feels like crying.
She cries when she's happy
and laughs when she's afraid.
Her love is unconditional.
There's only one thing wrong with her.
She forgets what she's worth!
Happy woman's day!
She smiles when she feels like screaming,
and she sings when she feels like crying.
She cries when she's happy
and laughs when she's afraid.
Her love is unconditional.
There's only one thing wrong with her.
She forgets what she's worth!
Happy woman's day!
Sunday, 4 August 2019
Thursday, 1 August 2019
Monday, 8 July 2019
Sunday, 7 July 2019
Thursday, 4 July 2019
Monday, 1 July 2019
Wednesday, 26 June 2019
Park run word padloop in Gariep
 |
| Foto's: Christelle Hattingh |
Gariep-woongebied is 60 km van Groblershoop af op pad na Upington.
Nog foto's hier.
Tuesday, 25 June 2019
Die 2,8m-trek in die rigting van Upington ...
Nog foto's hier.
Thursday, 20 June 2019
Tuesday, 18 June 2019
Sunday, 16 June 2019
Wednesday, 12 June 2019
Monday, 10 June 2019
Friday, 7 June 2019
Gelukkige Vadersdag ...
 |
| Gebruik hierdie idee om vir jou pa 'n mooi en maklike vadersdagkaartjie te maak. Skryf 'n uit-jou-hart- boodskappie vir hom en sê sommer dankie vir alles. |
National Doughnut Day ...
The first Donut Day began as a way to cheer up soldiers who were risking their lives and limbs in the trenches during the war. At home, Doughnut Day became a way to raise awareness about the war and to raise funds for Salvation Army's activities on the battlefield. The tradition of serving donuts to raise funds for the organization is still alive in many parts of the US.
Fried Dough
A doughnut is a ring-shaped sweet snack made of fried dough and is usually rolled in sugar or topped or glazed with icing. Doughnuts can also be filled with jam, custard, or cream.
A doughnut is a ring-shaped sweet snack made of fried dough and is usually rolled in sugar or topped or glazed with icing. Doughnuts can also be filled with jam, custard, or cream.
How to Celebrate?
Celebrate the spirit of charity. Visit your local doughnut store to treat yourself to some of these delicious snacks. Many doughnut stores around the world offer free doughnuts to celebrate Doughnut Day. Make doughnuts at home and share them with family, friends, and co-workers.
Celebrate the spirit of charity. Visit your local doughnut store to treat yourself to some of these delicious snacks. Many doughnut stores around the world offer free doughnuts to celebrate Doughnut Day. Make doughnuts at home and share them with family, friends, and co-workers.
Why don't we have a donut day for our local Child Welfare? Put it on the calendar for 2020!!
Wednesday, 5 June 2019
Tuesday, 4 June 2019
Monday, 3 June 2019
Uitreik uit die Vrystaat!
 |
Saterdagmiddag het 'n bakkie uit die Vrystaat
met heerlike skatte voor die kantore stilgehou.
Baie herwinbare artikels vir besige handjies
en kreatiewe breine is afgelaai.
|
 |
| Mevv. Alda Welman en Marie Moses sit hand by met die aflaaiery! |
Saturday, 1 June 2019
Happy Parents' Day ...
The United Nations proclaimed June 1 to be the Global Day of
Parents "to appreciate all parents in all parts of the world for their
selfless commitment to children and their lifelong sacrifice towards nurturing
this relationship". It is the same day as International Children's Day.
Tuesday, 28 May 2019
Subscribe to:
Posts (Atom)